Marka Gucci od dziesiątek lat cieszy się czołową pozycją w świecie wielkiej mody. Ponadczasowe wzornictwo, kultowe logo i porywająca historia sprawiły, że dom mody Gucci stał się symbolem nie tylko luksusu i stylu, ale także krwawego skandalu z wielkimi pieniędzmi w tle. W tym artykule zgłębimy wciągającą historię marki Gucci, a także przyjrzymy się jej przełomowym momentom, bestsellerom, skandalom i obecnej pozycji w świecie mody. Odkryjemy również niezwykłą opowieść o Patrizii Reggiani, wybitnej postaci w historii Gucci, która okryła się niesławą za sprawą planowanej zbrodni.
Początki domu mody Gucci
Dom mody Gucci został założony w 1921 roku przez niejakiego Guccio Gucciego we Florencji. Początkowo Guccio prowadził małą firmę produkującą wyroby skórzane, sławiącą się doskonałym rzemiosłem i dbałością o szczegóły. Marka zyskała uznanie dzięki projektom inspirowanym jeździectwem, a motywy końskich kopyt i uchwyty strzemion na zawsze stały się kultowymi symbolami Gucci. Podczas II wojny światowej rzemieślnicy Gucci pracowali nad produkcją butów dla włoskiej piechoty i dopiero na przełomie lat 50. i 60. firma Gucci rozszerzyła swoją ofertę o luksusowe torebki, buty codzienne i akcesoria.
Jednak prawdziwy sukces zawojował dopiero syn Guccia, Aldo. Pod kierownictwem Aldo Gucciego, firma Gucci zyskała światową sławę i stała się symbolem włoskiego okresu Dolce Vita. Po wojnie Guccio Gucci przekazał udziały w firmie swoim trzem synom – Aldo, Vasco i Rodolfo. W 1947 roku marka Gucci wprowadziła na rynek torbę Bamboo z charakterystyczną bambusową rączką, a także swój pierwszy globalny slogan:
Jakość pamięta się na długo po tym, jak zapomni się cenę
W 1952 roku na rynku pojawiły się kultowe mokasyny (Gucci loafer), a 2 stycznia 1953 roku w Mediolanie zmarł Guccio Gucci. W listopadzie tego samego roku jego syn otworzył pierwszy sklep w Stanach Zjednoczonych – w Nowym Jorku. Drugi sklep w tym mieście otwarto w hotelu Saint Regis w 1960 roku, a trzeci w 1973 roku, co sprawiło, że mieszkańcy nazwali ten rejon Nowego Jorku „Miastem Gucci”.
W 1961 roku firma Gucci otworzyła sklepy w Londynie i Palm Beach oraz wprowadziła na rynek torbę Jackie Bag, a w 1964 roku pojawiło się legendarne logo z podwójną literą G na klamrach pasków i innych akcesoriach. Popularność marki Gucci w Stanach Zjednoczonych doprowadziła do jej globalnego sukcesu w Azji (w 1972 roku miało miejsce otwarcie pierwszego sklepu w Tokio, a w 1974 w Hongkong) i na Bliskim Wschodzie. Do 1969 roku przedsiębiorstwo Gucci dysponowało aż dziesięcioma sklepami w Stanach Zjednoczonych, gdzie w ciągu tych 12 miesięcy sprzedano 84 000 mokasynów Gucci. Jakiś czas później prezydent USA John F. Kennedy nazwał Aldo Gucciego „pierwszym włoskim ambasadorem w Stanach Zjednoczonych”.
Rodzinne niesnaski w domu mody Gucci
Niestety były to początki końca. W 1969 roku Giorgio, syn Aldo, wywołał pierwszą rodzinną waśń, uruchamiając na własną rękę Gucci Boutique, który w 1972 roku ostatecznie został ponownie wchłonięty przez rodzinną firmę. W latach osiemdziesiątych spory w rodzinie Gucci doprowadziły do upadku rodzinnego zarządu firmy i stały się pożywką dla mediów. Podczas gdy drugi syn Aldo, Paolo bezskutecznie próbował samodzielnie wprowadzić na rynek markę Gucci Plus, jego ojciec był krytykowany za skupianie się jedynie na rozwijaniu działalności międzynarodowej w ramach Gucci America.
W 1982 roku grupa Gucci została skonsolidowana i stała się spółką publiczną. W maju 1983 roku zmarł Rodolfo, a większościowy pakiet udziałów w firmie odziedziczył jego syn Maurizio Gucci, który rozpoczął sądową batalię przeciwko swojemu wujowi Aldo o pełną kontrolę nad firmą Gucci. Wtedy też Maurizio Gucci przejął kierownictwo nad firmą. W 1986 r. 81-letni Aldo Gucci, któremu pozostało jedynie 16,7% udziałów w firmie Gucci, został skazany na rok więzienia za uchylanie się od płacenia podatków, a w 1988 r. Maurizio Gucci sprzedał prawie 47,8% udziałói) Gucci funduszowi inwestycyjnemu Investcorp, właścicielowi marki Tiffany z siedzibą w Bahrajnie.
I tak podłożono podwaliny pod upadek rodzinnej marki Gucci. Warto jednak zaznaczyć, że pomimo sporów rodzinnych, w latach 1981-1987 sprzedaż produktów sygnowanych znakiem towarowym Gucci osiągnęła 400 milionów dolarów, zaś 227 milionów dolarów w samym 1990 roku. Mimo zadowalających przychodów na przełomie lat 80 i 90 marka Gucci straciła swoją renomę. Produkty Gucci produkowano i sprzedawano masowo, co generowało zyski, ale negatywnie wpływało na pozycję Gucci jako ekskluzywnej marki luksusowej. Dlatego Maurizio Gucci zatrudnił Dawn Mello, aby przywrócić Gucci na właściwe tory.
Upadek domu mody Gucci
Nie udało się to jednak tak prędko. W latach 1991-1993 finanse Gucci wciąż pozostawały pod kreską. A wszystko to za sprawą Maurizio Gucci, który był obwiniany o rozrzutność i wydawanie ekstrawaganckich sum na siedziby firmy we Florencji i w Mediolanie. Co więcej, w 1993 roku Maurizio sprzedał Investcorp pozostałe udziały., kończąc tym samym wielki rodzinny biznes z blisko osiemdziesięcioletnią historią. W marcu 1995 roku Maurizio Gucci został zastrzelony w holu siedziby marki w Mediolanie.
Zanim jednak przejdziemy do odkrycia tajemnicy jego śmierci, wróćmy na moment do 1978 roku. Wtedy to Maurizio, ówczesny student prawa i dziedzic rodziny Gucci, poznał Patrizię Reggiani, która zajmowała się biurem w małej firmie przewozowej swojego ojca. Para zakochała się w sobie, jednak Patrizia nie zaskarbiła sobie przychylności rodziny wybranka serca. Ojciec Maurizia groził nawet wydziedziczeniem syna, jeśli ten zdecyduje się kontynuować romans. Miłość zwyciężyła, dlatego Maurizzio i Patrizia wzięli ślub, a on zaczął pracę w firmie transportowej swojego teścia. Nieco później nowożeńcy przeprowadzili się do penthouse’u w centrum Nowego Yorku, podarowanego im przez ojca Maurizio.
W 1982 para wróciła do ojczyzny, a w 1985 Maurizio powiedział Patrizii, że udaje się na krótką podróż biznesową do Florencji. Podróż była jednak jedynie drogą ucieczki, ponieważ następnego dnia Maurizio wysłał do Patrizii swojego przyjaciela, a ten przekazał jej, że ich małżeństwo jest skończone. Ten tchórzowski czyn wraz z późniejszymi wzmiankami dotyczącymi związku Maurizio z Paolą Franchi, sprawiły, że w 1994 sfinalizowano rozwód Gucciego i Reggiani. W treści ugody rozwodowej Gucci sąd wyznaczył Patrizii alimenty wynoszące 1,47 miliona dolarów rocznie. Jednak w myśl tego postanowienia nie mogła używać nazwiska Gucci. Mimo to Patrizia wciąż korzystała z nazwiska męża, argumentując to słowami:
Nadal czuje się jak Gucci – jestem najbardziej Gucci z nich wszystkich
W tym czasie sytuacja finansowa marki wciąż była w opłakanym stanie. To zmieniło się, kiedy stery przejął Domenico De Sole, doradca prawny rodziny Gucci, który w 1994 roku objął stanowisko dyrektora generalnego i poprowadził kampanię na rzecz współpracy producentów skóry Gucci z Włoch. Domenico opracował program partnerski w celu wzmocnienia ich stosunków, poddał on przeglądowi ceny każdy produkt i stopniowo zwiększył budżet reklamowy Gucci z 6 milionów dolarów w 1993 roku do 70 milionów dolarów w 1997 roku. W październiku 1995 roku firma została publicznie zaindeksowana na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych z początkową wartością akcji ustaloną na 22 dolarów, a następnie, w latach 1995-1997, Investcorp sprzedał swoje udziały w Gucci za około 1,9 miliarda dolarów.
Zbrodnia w domu mody Gucci
Maurizio Gucci został zamordowany przez płatnego mordercę w rok po rozwodzie z Patrizią. W dniu jego zabójstwa, Patrizia w swoim pamiętniku napisała greckie słowo „paradeisos” oznaczające raj. Patrizia Reggiani została aresztowana i oskarżona o wynajęcie zabójcy, który zamordował Gucciego 31 stycznia 1997.
https://www.youtube.com/watch?v=dCLvdG0RDKw&ab_channel=girlbossvideos
Proces nie schodził z nagłówków mediów, które to okrzyknęły Patrizię „Czarną Wdową”. Prokuratorzy uważali, że działała pod wpływem zazdrości, chciwości i niechęci do byłego męża, a także chciała przejąć kontrolę nad majątkiem Gucciego by uniemożliwić byłemu mężowi poślubienie Paoli Franchi. To małżeństwo zmniejszyłoby jej alimenty do 860 000 dolarów rocznie, co według niej stanowiło marną „miskę soczewicy”. Zabójcą okazał się, zadłużony właściciel pizzerii, Benedetto Ceraulo, który został zatrudniony przez Patrizię za pośrednictwem bliskiej przyjaciółki o imieniu Giuseppina „Pina” Auriemma.
W 1998 roku Patrizia została skazana na dwadzieścia dziewięć lat pozbawienia wolności za zlecenie morderstwa. Wówczas jej adwokaci ubiegali się o unieważnienie wyroku, twierdząc, że guz mózgu wpłynął na jej czyny. W wyniku tego, w 2000 roku sąd apelacyjny w Mediolanie utrzymał w mocy wyrok skazujący, ale obniżył jej karę do 26 lat. Taki obrót spraw nie zadowolił Patrizii, która jeszcze w tym samym roku próbowała popełnić samobójstwo, wieszając się w celi na prześcieradle, ale została znaleziona przez strażników więziennych. W październiku 2011 roku Patrizia kwalifikowała się do zwolnienia warunkowego w ramach programu zatrudnienia więźniów, ale odmówiła, mówiąc:
Nigdy w życiu nie pracowałam i na pewno nie zamierzam zacząć teraz.
W 2016 roku Patrizia została zwolniona z więzienia za dobre sprawowanie. Obecnie nadal opływa w luksusy i często jest obiektem zainteresowania włoskich paparazzi.
Odrodzenie domu mody Gucci
Zbrodnia i skandal nie zatrzymały właścicieli marki. Po rodzinnych waśniach w latach osiemdziesiątych rodzina Gucci została całkowicie odsunięta od kapitału firmy aż do 1993 roku. Po tym kryzysie marka odrodziła się dzięki prowokacyjnym reklamom „Porno Chic”(szyk porno). W 1999 roku Gucci zostało przejęte przez francuski konglomerat Pinault Printemps Redoute, który później przekształcił się w Kering, a w latach 2010 Gucci stało się kultową marką w stylu „geek-chic” (szyk kujona).
W 2019 roku firma obsługiwała 487 sklepów, zatrudniała 17 157 pracowników i wygenerowała sprzedaż w wysokości 9,628 miliarda euro. Od grudnia 2014 roku dyrektorem generalnym Gucci jest Marco Bizzarri, a od stycznia 2015 roku do 23 listopada 2022 roku dyrektorem kreatywnym był Alessandro Michele.
Oprócz Gucci, Kering i jego właściciel Francois Pinault mają większościowe udziały w takich markach, jak Yves Saint Laurent, Balenciaga i Alexander McQueen. W 2022 roku przychody Kering wyniosły 20,351 miliardy euro, co oznacza wzrost o 15% w porównaniu z 2021 rokiem z czego 10,487 miliarda euro pochodziło ze sprzedaży marki Gucci (dla porównania w 2021 roku przychód Gucci dla Kering wyniósł 9,731 miliarda euro).
Przyszłość domu mody Gucci
W ostatnich latach właściciele marki obrali nowy kurs. Zamiast prowokacyjnych reklam, stawiają na promocję poprzez uczestnictwo w akcjach społecznych i charytatywnych, a także zmianę modelu produkcyjnego na bardziej przyjazny środowisku. Między 2005 a 2015 rokiem marka przekazała 20 milionów dolarów na program UNICEF „Szkoły dla Afryki”, aktywnie uczestniczyła w projektach Chime for Change, organizacji, która została założona w 2013 roku przez Fridę Giannini, Salmę Hayek i Beyoncé w ramach globalnej kampanii na rzecz poprawy poziomu edukacji, ochrony zdrowia i sprawiedliwości dla kobiet na całym świecie. Organizacja wraz z Gucci wspiera organizacje walczące legalizację aborcji i koniec przemocy rozrodczej wobec kobiet, sprzedając koszulki z napisem „My Body My Choice” (Moje ciało, mój wybór). W 2020 roku Gucci rozpoczęło kampanię reklamową „Unconventional Beauty” (niekonwencjonalne piękno), w której wzięła udział modelka z zespołem Downa i trafiło na listę najbardziej wartościowych marek na świecie (World’s Most Valuable Brands).
Ta zmiana wektora rozwoju oraz szybka reakcja na nastroje społeczne sprawiła, że w 2023 roku marka znalazła się na liście Najlepsze marki pod względem wpływu społecznego Forbes (Best Brands For Social Impact), a także zmieniła swój image z chciwych bogaczy na jedną z najbardziej zaangażowanych społecznie firm, tym samym zwiększając swoją popularność wśród nowych pokoleń i zyski.
Podsumowanie
To już koniec wielkiej sagi rodziny Gucci. To historia rodem z najlepszych powieści kryminalnych, dlatego serdecznie zapraszamy do zapoznania się z nią bliżej i obejrzenia filmu „Dom Gucci” na platformie Player.pl.
